Chat roulette

De nieuwe, al niet meer zo nieuwe, hype op internet. Een 17-jarige Rus verzon het. In de spelregels staat dat je je kleren aan moet houden, maar daar houden mensen zich niet aan. Je moet eerst door wat piemels heen klikken om misschien een leuk gesprek met iemand te hebben. Over het algemeen zitten mensen verveeld naar hun scherm te staren en stellen ze je vragen als: hoe gaat het, waar woon je en hoe oud ben je. Zo wordt chat roulette stomvervelend. Het leukste is als mensen gewoon zin hebben in een beetje gekkigheid. En dat je lustig kan ondertitelen wat je ziet. Dan krijg je de grappigste gesprekken. 'Wat kijkt je man chagrijnig,' tegen een vrouw die met haar man onderuitgezakt op de bank zit, die antwoordt met 'Ja, zo is hij nou eenmaal,' om vervolgens op te sommen wat ze met hem te stellen heeft. Of: 'Je houdt toch wel je kleren aan, hè?' tegen een man die daarop reageert met: 'Je bent de eerste normale persoon die ik spreek.' Het is leuk om eerst streng de camera in te kijken en dan de durfal uit te hangen. Omdat het anoniem is. Chatten is net toneelschrijven. Je gaat verder dan in het dagelijks leven. Ook leuk zijn de chat roulette filmpjes op You Tube. Er zijn een aantal muzikanten die al improviserend liedjes maken op wat ze zien. Zo geeft de pianoman Merton zelfs live concerten op chat roulette. Een zaal vol publiek kijkt met hem de huiskamers van mensen in. Ik zou me kapot schrikken als ik ineens werd toegejuicht door een zaal vol mensen uit North Carolina. Andere muzikanten houden het kleiner en zitten in hun eentje thuis. Als zo'n muzikant een piemel voorgeschoteld krijgt, improviseert hij er net zo lustig op los. Het publiek in North Carolina juicht zo mogelijk nog harder voor de piemels dan voor de geklede mens. Het zijn de piemelmannen die het snelst doorklikken. Zij willen liever niet bezongen worden.