Peter van Straaten

Ik droomde vannacht een heuse Peter van Straaten. Ik liep met mijn man langs een strandje. Even verderop stonden van die typische vakantiehuisjes die je kon huren met zitjes ervoor. In de verte kwam een echtpaar onze kant op. In de droom was het heel zonnig. Alles was overbelicht. De man die wat achter liep had een fles rosé in de hand. De vrouw liep voorop, langs één van de zitjes en wees naar twee glazen die op een tafeltje stonden. Eén daarvan gevuld met water, de ander met witte wijn. De vrouw gooide eerst het wijnglas leeg en goot toen het water uit het andere glas over en weer in de glazen om ze uit te spoelen. Ook het water belandde op de grond. De man had het plan duidelijk begrepen. En ik had het ook begrepen. Uit die glazen zouden ze de rosé gaan drinken. Ze maakten net aanstalten om verder te lopen, toen er uit één van de huisjes een vrouw kwam, die onmiddellijk wist wat er gaande was. Haar glazen werden gestolen, al waren die eigendom van het huisje. Dat beeld werd stilgezet en werd de Peter van Straaten die ik droomde. Er zou een tekst onder staan als: 'Mijn glazen!' Het schuldbewuste zou duidelijk van twee gezichten zijn af te lezen. De man zou doen alsof hij er niet bij hoorde door zich af te wenden. De vrouw zou het idee hebben dat ze zich er nog uit kon redden, een beetje lacherig. Het is tenslotte vakantie, dan doe je gekke dingen.