Bouwput (gedachte 2)

In de theaterwereld is het contact met collega's vluchtig maar heel intens. Je werkt in korte tijd toe naar een productie en je hebt te maken met emoties, persoonlijkheden en zaken die mensen aan het hart gaan. Toen ik langs een bouwput liep, bedacht ik hoe het zou zijn als een bouwvakker ineens heel esthetisch naar zijn werk zou kijken.
'Die steen die moet echt een stukje naar links.'
'Hoezo kan dat niet?'
'Wat doe ik hier dan nog?'
'Kun jij mij de hamer even aangeven? Je bent een engel, dank je wel.'
'Wat hebben we vandaag fantastisch samengewerkt.'
'Wat zijn we lekker opgeschoten, jongens.'
En dan aan het eind van de dag zoenen alle bouwvakkers elkaar. En als het bouwproject is voltooid, geven ze elkaar toepasselijke cadeautjes die iets zeggen over de tunnel die ze samen gegraven hebben. En ze schrijven lieve kaartjes met teksten als: Ik hoop dat we bij de bouw van de parkeergarage weer samenwerken, want we graven zo lekker samen.
Of: Dank voor je inzicht en fijngevoeligheid.
Of: Toen met die steiger was je top!

Ik herinnerde me ineens de scène uit de film Flirt van Hal Hartley waarin bouwvakkers een relationeel vraagstuk oplossen.

Reacties

  1. Wat zou de wereld er dan mooi uit zien! Ik denk alleen dat de vrouwen het gefluit gaan missen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. De bouwvakker fluit naar wat hij schoonheid vindt en hakt dat onmiddellijk uit in zijn baksteen. Kijk Jaap, dit vind ik nou mooi.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts