Deadlines

Ik bel mijn beste vriend om hem te feliciteren met zijn verjaardag.
'Ben ik echt jarig vandaag? En hoe oud ben ik dan geworden?'
We hebben een gesprek over deadlines. Ik zeg dat mijn leven aan elkaar hangt van deadlines. Dat als een arts mij ooit de definitieve deadline zal aankondigen, ik nog zal zeggen dat ik die echt niet ga halen. Er is een Amerikaans liedje 16 Tons, vertelt mijn vriend, over mijnwerkers die hun loon uitbetaald krijgen in fiches waarmee ze alleen boodschappen kunnen doen in de company store, waar alles zo duur is, dat ze meer uitgeven dan wat ze verdienen, met als gevolg dat ze in de schuld komen te staan bij het bedrijf waar ze voor werken. Een soort instortende economie eigenlijk. De cruciale regel in het nummer is: Saint Peter, don't you call me, I can't go - 'cause I owe my soul to the company store. En zo lachen we over het naderende einde, op de verjaardag die hij vergeten was. En straks gaan we hem een (puntje puntje puntje) cadeau doen, maar dat weet hij nog niet.