Suikermonster

Gisteravond was in de Van Nelle fabriek te Rotterdam de eerste try out van de voorstelling Candy, waar ik aan meegewerkt heb. Het is een voorstelling over diabetes, gemaakt in opdracht van het Diabetes Fonds. Er was een klein publiek waar we mee hebben nagepraat. Vanavond is de première, en zullen er ineens 250 man op de tribune zitten. Op de terugweg in de auto had ik het volgende gesprek met de regisseur.

IK
Dat laatste zinnetje bij die scène moet eruit, want dat is te uitleggerig.

HIJ
Ik ben het niet met je eens maar ik ga met je mee.

Dit is een voorbeeld van de ultieme samenwerking, vind ik. Het niet met elkaar eens zijn maar toch vertrouwen op de ander, in dit geval op mij omdat ik over de tekst ga.

Ik ben net wezen winkelen om voor de acteurs en de regisseur, suikermonsters te kopen in alle soorten en maten. Het suikermonster was aanvankelijk een personage in de voorstelling dat is gesneuveld tijdens het maakproces. Ik weet dus niet hoe dat monster eruit ziet. Waar ik overigens blij om ben, want het is een metafoor voor hetgeen je overkomt als je in een hypo terecht komt. En suikerziekte is geen pretje, maar de voorstelling is gelukkig wel om te lachen.