Hokey-Pokey

Ik heb spijt dat ik mijn moeder verteld heb dat ik het gesprek, na haar boodschap op mijn voice-mail, ook heb gehoord. Ik ben bang dat ze vanaf nu onmiddellijk ophangt nadat ze me ingesproken heeft. Vanmorgen belde ze namelijk, sprak heel netjes in en hing op. Geen nagesprek met mijn vader. Ze wilde me iets vertellen, zei ze. Ze klonk opgetogen.
Een uurtje later bel ik terug. Mijn vader neemt op. Ook hij klinkt opgetogen want zijn stem is twee octaven hoger dan gewoonlijk. Mijn vader steekt gelijk van wal.
'Ja, je moeder had je gebeld om te vertellen dat we je toch vakantiegeld willen geven dit jaar.'
'Dat hoeft toch niet. Ik heb al zoveel van jullie gehad,' zeg ik.
'Dat zijn wij allang alweer vergeten hoor.'
'Ik vind het echt te gek,' zeg ik.
Ik ben er stil van.
'En dan wens ik je een hele fijne bevrijdingsdag.'
'Dat zal zeker lukken,' zeg ik.
'Dag lieverd.'
Ik denk na over deze twee mensen die elkaar ontmoetten op de bevrijdingsfeesten. Ze zongen en dansten de Hokey-Pokey samen. En nog altijd.

You put your right foot in
You put your right foot out
You put you right foot in
And you shake it all about
You do the Hokey-Pokey
And you turn yourself around
And that's what it's all about

Reacties

Populaire posts