Hollen of stilstaan

Mijn leven is een poging tot het vinden van rust. Ik ben zo iemand die zichzelf in stiekeme dromen met haar handen in de aarde ziet wroeten. Uiteindelijk. Als ik een oude vrouw ben. En ik word heel oud. Lange tijd had ik naast het schrijven allerlei kleine bezigheden. Ik probeer afscheid te nemen van de versnippering van mijn bestaan. Dat gaat geleidelijk. Qua concentratie is het heel moeilijk om de ene dag les te geven, de volgende dag in een commissie subsidie-aanvragen te bespreken en de dag daarna de draad weer op te pakken van het schrijven. De dynamiek van twee dagen drukte vergt andere talenten en het geschrevene vraagt na een rustpauze om andere wetten. Als ik mijzelf kon klonen, zou dat de oplossing zijn geweest. Waar was ik gebleven? Ik heb nooit een van tevoren vastgelegd plan. Aan mijn muur geen tijdbalk of verloop van het verhaal, geen beschrijvingen van personages. Niet in mijn leven en niet in mijn verhalen. Ik begin ergens. Ik heb een vaag idee. Ik begin met een titel of een gedachte. Vandaag schrijf ik in mijn schrift: een onbetrouwbaar iemand en morgen als ik ga werken, weet ik niet meer wat de achterliggende gedachte was. Ik kan die niet meer pakken. Pas als mijn werk in een stadium komt waarin het vorm krijgt, kan ik makkelijk verder aan hetgeen ik eergisteren liet liggen. En er is een hoop bijgeloof. Als ik dit zo opschrijf, bestaat het en kan ik het niet meer veranderen. Dus ik moet wel heel goed weten wat ik opschrijf en hoe. Op dit moment is er alle rust voor het schrijven maar nu moet ik die alleen nog vinden. Ik ga iedere dag braaf naar yoga en begin 's morgens op een vaste tijd met schrijven. Internet is de eerste uren verboden. Behalve als ik iets op moet zoeken en reken maar dat ik vaak iets op moet zoeken. 's Nachts werken kan ook. Dan is het stil en bestaat er geen tijd. Verkeren in een halve droomtoestand waar ik erg van hou. Er is wat mij betreft niet echt een methode, althans ik heb 'm nog niet gevonden.

Reacties

  1. He Gijsje,

    Herkenbaar hoor... voor schrijven is ruimte nodig. Veel ruimte.
    Misschien toch maar eens een sabbatical overwegen dan? ;-)

    Groetjes,
    Kim

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja, Kim, dat zou wat zijn, een sabbatical. Ik probeer wel naar meer ruimte toe te werken.

    Groetjes en leuk je hier te vinden. Gijsje

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts