Dikke vrouwen

Hakim uit Egypte was op weg naar een vrouw uit Irak die in Lelystad woonde. Hij sprak me aan op het perron. De trein kwam en we stapten in en hij vroeg of hij bij me mocht zitten. Hij zette zijn muts af en begon te praten.
Hij had haar via een datingsite ontmoet. Ze had eerst alleen een foto gestuurd zonder haar hoofd erop. Hij liet de foto zien. Ik zei dat wat je kon zien er goed uitzag. Hij had gezegd dat ze elkaar moesten zien en snel. Ze was wel een beetje kattig. Hij was juist heel rustig, hield van zachte muziek; liefst klassiek, zacht praten. Dat klopte, want af en toe kon ik hem moeilijk verstaan en moest ik een beetje voorover leunen. Misschien deed hij het expres.
Als het niet zou klikken met de Irakese, had hij nog een Marokkaanse achter de hand. Nu liet hij een foto zien van de Marokkaanse en haar dochter. Twee prachtige dames lachten me tegemoet. Hakim was een sportman en de vrouw op de foto, had gevraagd of hij van dikke vrouwen hield.
'Ik zeg dat ik een sportman ben en iemand vraagt me of ik van dikke vrouwen hou.'
Ik zei dat ze dan misschien samen konden gaan sporten.
'Ze is een beetje dik hier, vind je niet?' En hij gaf de dikte aan bij zijn eigen heupen.
'Je vertelt me wel veel,' zei ik. Ik had nog geen woord gezegd, alleen maar vragen gesteld.
In Almere moest ik eruit.
'Ach, wat jammer.' Hakim had dit niet voorzien.
'Mag ik met jou mee, want op deze manier iemand ontmoeten is eigenlijk veel beter.'
'En dan zou je haar laten zitten in Lelystad?'
'Mijn hart is echt aan het kloppen voor jou,' zei hij.
Ik zei dat ik hoopte dat de vrouw die hij straks ging zien dezelfde uitwerking zou hebben.
Ik gaf hem een hand. Hij vroeg of we elkaar nog eens zouden zien. Ik zei dat het lot dat vanzelf zou bepalen en wenste hem veel geluk.