Bewegende wereld

Het ritueel van fruit snijden voor de fruitsalade in de trein morgen. De meeneemlunch. Een soort picknicken op werkdagen. Ik herinner me de vakanties vroeger waar tijdens de stops, als mijn vader de benen moest strekken, de koude kippenpootjes en hardgekookte eieren uit het Tupperware tevoorschijn kwamen. Vooral die eieren zaten in zo'n kunstig doosje waar zes eieren in konden rondom een apart vakje met een minuscuul dekseltje waar het zout in kon. Eten smaakt echt beter als het van gisteren is. Ik herinner me het geblokte picknickkleed en hoe mijn moeder het brood sneed, tegen haar borst geklemd, met het mes van zich af. Vertrouwd moederbeeld. Hoe ze daar hompen kaas bij hakte en die op het brood legde en hoe je dat at, homp brood met kaas in de ene en het eitje in de andere hand. Ik kwam altijd met moeite de auto uit tijdens de rustpauzes waarin de benen gestrekt moesten worden. Ik lag altijd op de achterbank te dagdromen. Ik vond het vervelend als het rijden stopte. Ik wilde het liefste altijd maar blijven doorrijden om uit het raam het landschap voorbij te zien trekken, zonder dat ik daar zelf moeite voor hoefde te doen. Een levende film. Nog steeds hou ik van het zitten in rijdende voertuigen en het kijken naar de voorbijtrekkende wereld en voelt het naar als het plotseling stopt. Als ik een baby was, zou ik op die momenten beginnen te huilen.

Reacties

  1. Mooi. Het leest alsof je foto's bekijkt uit de jaren '70, met van die warme, wollige kleuren, maar ook met een laagje fletse oudheid eroverheen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. En bij deze ontvang jij de Trouwe Lezer & Fijn Commentaar Award.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mogen we nu *eindelijk* op, in en over De Wereld Draait Door?

    "Dag Mathijs, zeg, is dat je eigen haar?"

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts