De bijna-tijd

Het is koud in huis en ik krijg de kachel niet aan. De zon schijnt door de wolken mijn kamertje binnen. De was draait. Ga ik die straks op het balkon hangen of op een rekje in de kamer? Zonder kachel om de kleren te drogen. Ik drink bambukoffie omdat ik echte koffie probeer te ontwennen. Met sojamelk omdat ik gewone melk probeer te ontwennen. Ik krijg hoofdpijn van een leven zonder koffie. En ik heb het idee dat ik constant slaperig ben. Ik had een verfijnde manier van koffiezetten ontwikkeld met het goeie ouwe espressopotje op het vuur en de juiste maling koffie. Ik was een volleerde barista in eigen huis. Ik heb jaren gezocht naar de beste melkschuimer en de precieze hoeveelheden koffie en melk naar mijn smaak. Zelfs de grootte van de kop was van belang. Nu gebruik ik deze kop voor mijn nepkoffie en ik zoek nog naar de juiste hoeveelheden. Het is een zwaar offer. Het is één grote ontwenning, mijn leven. Ik moet bijvoorbeeld ook afleren op mijn buik te slapen, omdat ik scheef groei als ik dat doe...
De was hangt inmiddels in de bijna-regen of de bijna-zon. Het waait wel goed. Het is zo'n periode overal tussen. Ik wil maar niet warm worden en echt koud is het ook niet. En dit stukje gaat ook niet echt ergens over.

Reacties

Populaire posts