Licht uit

Op een avond ging bij mijn moeder het licht uit.
'Net alsof er iemand aan het lichtknopje trok.'
Ze zag nog maar met één oog. Voor haar andere was het grijs.
'Je ziet niet veel hoor met één oog.'
Na een uur trok de mist op en kon ze op slag weer zien.
De oogarts zei dat het pas bij zwart echt ernstig zou zijn geweest maar dat het bij grijs meeviel. De fysiotherapeut vroeg of haar mond ook had getrokken. Nee, alleen het oog, had mijn moeder gezegd. De huisarts tenslotte dacht dat het een tia was en schreef haar aspirine voor.
'Ik ben gelukkig in goede handen.'

De zin 'Net alsof iemand aan het lichtknopje trok' blijft me bij, omdat een man exact die zin zei, in een documentaire over antidepressiva. Bij hem werd zijn depressie hiermee ingeluid. Jarenlange donkerte in zijn hoofd. Hij kreeg elektroshocktherapie en op een dag ging het licht weer aan. Hij was wel heel veel vergeten. Erg moeilijk voor zijn gezin dat zowel goede als slechte herinneringen niet meer met hem kon delen.