De wespenverdelger
Mijn ouders hadden een wespennest in de achtergevel van het huis, net onder het dak, bij het raam van hun slaapkamer. Mijn zus had het ontdekt. Mijn ouders hadden ook al wespen in hun slaapkamer gehad. Vandaag kwam een man op een ladder een poederachtig bestrijdingsmiddel in het gat spuiten waar de wespen in en uit vlogen. Even later zweefden er witte wespen boven het terras alsof ze dronken waren.
'Pas op', zei de man tegen mijn vader. Er zat een wesp op mijn vaders kraag geplakt. 'Ze willen nu alleen maar zitten en steken.'
Hij leek banger voor de wesp dan mijn vader.
'Wij doen altijd zo en dan gaan ze vanzelf weg', zei mijn vader en hij maakte een traag gebaar met zijn hand. De wesp verroerde zich niet.
'Ze kunnen niks anders meer dan steken', zei de man en veegde voor de zekerheid toch de wesp maar weg van mijn vaders kraag. We gingen naar binnen om onszelf te beschermen tegen de wit bepoederde wespenplaag die inmiddels boven het terras voor haar leven vocht.
Binnen bood mijn moeder de man koffie aan. Hij ging aan de keukentafel zitten.
'Hoeveel wespen zitten er nou in zo'n nest?', vroeg mijn moeder.
'Zeker zo'n acht tot tienduizend.'
'U bent zeker geen bang mens', zei mijn moeder.
'Als ik ergens in de zomer op een terrasje zit, ben ik panisch als er één zit, maar nu niet, want nu ben ik in de aanval. Ik ga altijd net onder de aanvliegroute staan.'
'Moet u geen pak aan, zo'n imkerpak?'
'Nee hoor, dan heb ik geen bewegingsvrijheid.'
'Nou, wat een interessant beroep heeft u.'
'Vroeger deed ik mollen', zei de man.
Door het raam zagen we hoe de wespen bij bosjes uit de muur op het terras vielen of er nog even boven bleven hangen. In slow motion. Sommigen lieten witte afdrukken achter op de glazen schuifdeuren, compleet met voelsprieten, lijf, kop, poten en vleugels. Als bewijs van het drama. Wiebelige wespenspoken.
'Nu moeten ze het liefst terug het nest in om het gif naar binnen te brengen', zei de wespenverdelger. 'De koningin moet dood.'
'O, de koningin moet dood', peinsde mijn moeder voor zich uit.
'En dan gaat het volk vanzelf.'
'Pas op', zei de man tegen mijn vader. Er zat een wesp op mijn vaders kraag geplakt. 'Ze willen nu alleen maar zitten en steken.'
Hij leek banger voor de wesp dan mijn vader.
'Wij doen altijd zo en dan gaan ze vanzelf weg', zei mijn vader en hij maakte een traag gebaar met zijn hand. De wesp verroerde zich niet.
'Ze kunnen niks anders meer dan steken', zei de man en veegde voor de zekerheid toch de wesp maar weg van mijn vaders kraag. We gingen naar binnen om onszelf te beschermen tegen de wit bepoederde wespenplaag die inmiddels boven het terras voor haar leven vocht.
Binnen bood mijn moeder de man koffie aan. Hij ging aan de keukentafel zitten.
'Hoeveel wespen zitten er nou in zo'n nest?', vroeg mijn moeder.
'Zeker zo'n acht tot tienduizend.'
'U bent zeker geen bang mens', zei mijn moeder.
'Als ik ergens in de zomer op een terrasje zit, ben ik panisch als er één zit, maar nu niet, want nu ben ik in de aanval. Ik ga altijd net onder de aanvliegroute staan.'
'Moet u geen pak aan, zo'n imkerpak?'
'Nee hoor, dan heb ik geen bewegingsvrijheid.'
'Nou, wat een interessant beroep heeft u.'
'Vroeger deed ik mollen', zei de man.
Door het raam zagen we hoe de wespen bij bosjes uit de muur op het terras vielen of er nog even boven bleven hangen. In slow motion. Sommigen lieten witte afdrukken achter op de glazen schuifdeuren, compleet met voelsprieten, lijf, kop, poten en vleugels. Als bewijs van het drama. Wiebelige wespenspoken.
'Nu moeten ze het liefst terug het nest in om het gif naar binnen te brengen', zei de wespenverdelger. 'De koningin moet dood.'
'O, de koningin moet dood', peinsde mijn moeder voor zich uit.
'En dan gaat het volk vanzelf.'
'Vroeger deed ik mollen' is nostalgisch, meewarig en een klein beetje eng tegelijk.
BeantwoordenVerwijderenDeze is ook weer heel erg goed Gijs. Fijn, fijn.
BeantwoordenVerwijderenVroeger deed ik mollen. Die vind ik grappig.
BeantwoordenVerwijderenMooi stukje.
BeantwoordenVerwijderenSommigen lieten witte afdrukken achter op de glazen schuifdeuren, compleet met voelsprieten, lijf, kop, poten en vleugels. Als bewijs van het drama. Wiebelige wespenspoken.