De griel

En vandaag is het tijd om aandacht te besteden aan een wel heel bijzondere vogel. De griel. Mijn beste vriend en ik ontdekten hem jaren geleden op Texel. Niet in levende lijve maar in een vogelgids. Ik zag de griel op een plaatje en was gelijk verkocht. Bovendien leek de vogel sprekend op mijn beste vriend. Ik liet hem het plaatje zien en zei: 'Kijk, dit ben jij.' We bestudeerden zijn eigenschappen en zijn taal. De griel is geen gezellige vogel, lazen we en als hij niet gezien wil worden, gaat hij plat op de grond liggen en hij roept krulie met een lange úúúúúúú en dan een korte en scherpe lie naar boven.
Tegen de schemer schreeuwen de vogels om hun hardst op Texel en wij oefenden onze krulies die zich als vreemde muziek mengden met het geroep van de andere vogels. De griel nam bezit van ons en mijn beste vriend had zijn ware identiteit gevonden. Een vogel die graag 's nachts leeft omdat hij een niet zo gezellige vogel is. Eentje die plat slaat op de grond als hij het niet naar zijn zin heeft. De vogel die uit Nederland wegtrok omdat hij geen rust kon vinden, omdat de rustige open heidevelden uit ons land verdwenen. De vergelijking was treffend. Er ontstond een heel grielenvocabulaire. 'Dat is wel heel grielig wat je nu doet.' Of 'Ik sla helemaal plat' waar we dan heel verstoord bij keken. Of 'Grote grielen!' als er iets ongelofelijks gebeurde. Of een voorzichtige 'Krulie?' als iets niet duidelijk was. We gebruikten de woorden in onze gesprekken en soms namen mensen ze gewoon over alsof het Griels ze met de paplepel was ingegoten. 'Dat is inderdaad wel heel grielig,' beaamde iemand dan. En dan kregen wij de slappe lach of begonnen als gekken 'Krulie!' te roepen. We verzonnen liedjes over de griel als 'O, grote grielen' of 'Eenzame vogel'. En mijn beste vriend werd meneer Griel.
Vandaag was er in het nieuws dat er een griel gezien is in de Amsterdamse waterleidingduinen vlakbij Heemstede. De komst van deze vogel geeft aan dat er heel misschien weer plaats is voor onzekere, ongezellige vogels in dit land en dat is goed nieuws. Ook al houdt hij niet van gezelschap, is het toch te hopen dat hij een partner vindt om (geforceerd gezellig) kleine grieletjes mee te maken. Dus als je door een rustig open heideveld loopt, wees dan stil en voorzichtig, want broeden is niet makkelijk voor een griel. Wellicht kunnen we dan binnenkort meerdere medegrielen in ons land verwelkomen. Het zal er niet gezelliger op worden maar wel veel en veel gevoeliger.