Mijn moeder als Annie M.G.

Mijn moeder lijkt op Annie M.G. Schmidt. Dat was als zo toen Annie nog leefde en dat is nu nog zo. Je ziet mensen soms in verwarring kijken. Je kunt hun gedachten raden. Maar Annie is toch dood? Als mijn moeder en ik samen zijn en we komen bekenden van mij tegen dan zeggen die: 'Daar zitten de twee schrijvers.' Dat is drie keer gebeurd. Ik zweer het. Onbekenden klampen haar aan en zeggen: 'U lijkt heel erg op Annie M.G. Schmidt.' Standaard zegt ze de laatste jaren: 'Maar ik ben niet zo grappig hoor.' Ik vind dat ze zichzelf daarmee tekort doet. Ze is het gaan zeggen sinds ze met mijn vader op een groepsreis is geweest. De mensen in de groep hadden verwachtingen rondom haar vermeende grappigheid. 'Ze wilden de hele tijd dat ik grappig deed en ze gingen me zelfs Annie noemen.' Mijn moeder is best heel grappig en heeft fantasie genoeg om hele leuke verhalen te vertellen, maar als ze moet opboksen tegen een beeld dat mensen van haar maken, slaat de onzekerheid toe en is het gedaan met de grappigheid.