Onder de beuken

We zaten onder de beuken en voelden hoe er op ons neergekeken werd. We wisten dat ze ons in de smiezen hadden en ons bloed al roken. Vanuit de bladeren zouden ze zich op ons neer laten om onmiddellijk met hun kop, kont omhoog, onze huid binnen te dringen. We wisten dat ze graag in beuken schuilden en hoe wij dan zo stom konden zijn om juist daaronder te gaan zitten. We vroegen ons af of het bloed van de ene mens beter smaakte dan van de andere. We kregen overal jeuk en zagen moedervlekken aan voor beten. We vlooiden elkaars oksels en knieholtes. We hadden verschrikkelijke geschiedenissen gehoord van mensen die het overkomen was. We werden steeds banger maar bleven praten tot de duisternis viel.