Stelen van jezelf

Ik ben een oud stuk een beetje aan het omwerken tot een nieuw stuk en ik voel me schuldig, hoewel ik tevreden ben over het nieuwe stuk. Het is alsof ik het oude stuk overhoop haal. Dat had al bestaansrecht en stond op zichzelf. Ik was ook tevreden met het oude stuk. Nu gebruik ik elementen die ik bij een nieuw personage laat horen en ik krijg het oude personage niet uit mijn hoofd. Bob Dylan, een grote held van mij doet het altijd. Hele coupletten verandert hij in zijn songs. Hij gooit muziekschema's om en als je naar een concert van hem gaat, zijn de nummers altijd anders, in een nieuw jasje, op een nieuwe manier bezien. Zijn concerten zijn interessant en zijn songs blijven levendig. Hij dwaalt rond in zijn eigen onuitputtelijke universum van songs. Hij bekijkt zijn gedachten van alle kanten. Er duiken vaker zinnetjes uit andere stukken in nieuwe stukken van mij op. Het is alsof het een eigen idioom wordt; de taal en de werelden die je schept. Even een tijdje laten liggen maar.